ام - به فتح الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)امّ (به فتح الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای قصد می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی برابر دانستن حقوق را با این واژه ملامت نموده‌اند. ۱ - مفهومشناسیاَمّ (بفتح اوّل) به معنای قصد آمده است. «ام الشی‌ء اما: قصده.» ۲ - کاربردهاآن حضرت برابری حقوق را ملامت کرده و فرموده‌اند: «و الله لا اطور به ما سمر سمیر و ما امّ نجم فی السّماء نجما، لو کان المال لی لسوّیت بینهم فکیف و انّما المال مال الله؛ به‌خدا قسم به تبعیض نزدیک نمی‌شوم تا روزگار می‌رود و تا ستاره‌ای در آسمان، ستاره‌ای را قصد و تعقیب می‌کند.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ام»، ص۷۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|